Περιμένοντας τον πολιτικό ηγέτη που θα εμπνεύσει και θα οργανώσει τον ξεσηκωμό του λαού.
  • Πέρα και ανεξάρτητα από τη «σκοπιμότητα» της χθεσινής επανεμφάνισης της «αγανάκτησης» στους δρόμους της Αθήνας, αυτό που οφείλει κανείς είναι να δει την αλήθεια κατάματα με τρόπο νηφάλιο και καθαρό. Έτσι με αφορμή τα χθεσινά γεγονότα και την τροπή των εξελίξεων, υπάρχουν συμπεράσματα που οφείλουμε να βγάλουμε αβίαστα, όχι γιατί απλά θα πρέπει να καταγραφούν, αλλά γιατί θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ όψιν τις δύσκολες μέρες που έρχονται. 1.Παρά και ανεξάρτητα από το πραγματικό μέγεθος της συμμετοχής, το βέβαιο είναι πως η διάθεση της κοινωνίας να δώσει τη μάχη ενάντια στη σαπίλα, την ξενοδουλεία των υποτακτικών και τον ξεπεσμό των πάντων, και διάχυτη είναι, και όλα δείχνουν πως δύσκολα από εδώ και πέρα θα μπορεί να χαλιναγωγηθεί. Πρόκειται για μια αλήθεια που δείχνουν να μη συνειδητοποιούν οι ηγετικές ομάδες της φραστικής αντιπολίτευσης, αφού γι αυτές τίποτε δεν έχει αλλάξει, ούτε ως προς τις μορφές πάλης τις οποίες επιλέγουν να αντιπαρατεθούν, ούτε ως προς τα πολιτικά αιτήματα μέσω των οποίων θα εμπνεύσουν τη δράση των μαζών, προκειμένου να δρομολογηθούν δραστικές πολιτικές εξελίξεις. Οι μεν συσπειρωμένες γύρω από την αντιμνημονιακή μπαρούφα που ανέδειξαν ως πολιτική στάση και που απλά παγιοποιεί τα πολιτικά αδιέξοδα, και οι δε εγκλωβισμένες στη λογική του «όλα ή τίποτε», αρκούνται στην έκδοση πολιτικών οδηγιών απέναντι στην κοινωνία που εν πολλοίς αντιμετωπίζεται ως κακομαθημένο σχολιαρούδι ανεπίδεκτο μαθήσεως...

     2.Αποκαλυπτική είναι και η διάθεση των δοτών και των πολιτικών σχηματισμών που τους στηρίζουν, πως δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν απόπειρες αντίστασης. Τρέμουν την πιθανότητα μιας ανεξέλεγκτης εξέγερσης, τρέμουν για την πιθανότητα βίαιας ανακοπής του εφιαλτικού τους σχεδίου. Από την άποψη αυτή και το κτύπημα της αστυνομίας ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο, αλλά και η ίδια η απόπειρα επανεμφάνισης της «αγανάκτησης» - έστω και εν αγνοία ή εν τη αφελεία των οργανωτών της – χρησιμοποιήθηκε προκειμένου το μήνυμα για την κοινωνία που βράζει να καταστεί σαφές. 3.Αναμενόμενη ήταν επίσης και η αναιμική – αναφορικά πάντα με το μέγεθος της κοινωνικής οργής – συμμετοχή των πολιτών στη χθεσινή χειμερινή πρεμιέρα. Κι αυτό γιατί η κοινωνία διαπίστωσε μέσα από την ίδια της την πείρα τα αυτονόητα. Και τα διαπίστωσε από την εποχή που φρόντιζε να δίνει μαζικά το παρόν στην «αγανακτισμένη» κινητοποίηση κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Ποια είναι αυτά??? -Αγανάκτιση και οργή χωρίς στοχευμένη πολιτική δράση ισοδυναμεί με τρύπα στο νερό… -Αγανάκτηση και οργή χωρίς επεξεργασμένο επιχειρησιακό – πολιτικό σχέδιο ικανό να απειλήσει το σύστημα και τους πρωταγωνιστές του, ισοδυναμεί με τρύπα στο νερό… -Αγανάκτηση και οργή χωρίς ηγεσία που να την κατευθύνει στοχευμένα είναι μια τρύπα στο νερό… -Αγανάκτηση και οργή χωρίς ηγεσία πολιτικά σκεπτόμενη με σκέψη που θα υπηρετεί την πολιτική ανατροπή και δε θα υποτάσσεται σ αυτήν, είναι μια τρύπα στο νερό… Και με τρύπες στο νερό… το μπετόνι που θα ανάψει τη φωτιά της εξέγερσης, δε γιομίζει, ούτε με πολίτες αποφασισμένους, ούτε με ελπίδες και προσδοκίες βιώσιμες. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κινήσεις και πρωτοβουλίες που δε θα συνυπολογίζουν τις παραπάνω παραμέτρους στην οργάνωση της πάλης της κοινωνίας ολόκληρης… Κινήσεις και πρωτοβουλίες που δε θα επιχειρούν να αξιοποιήσουν την οργανωμένη μαζική και πολιτική δράση ή που πολύ περισσότερο θα επιχειρούν τεχνηέντως να αντιπαρατίθενται με αυτήν… Κινήσεις και πρωτοβουλίες από αυτόκλητους «οργανωτές» που θα «τσαμπουκαλεύονται» στο ρυθμό που τους σφυρίζει το ίδιο το σύστημα με στόχο να το υπηρετούν και όχι να το υπονομεύσουν… Θα λειτουργούν αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις ως βαλβίδες εκτόνωσης της οργής στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη θα χρησιμοποιούνται ως κατευθυνόμενοι χειραγωγοί αυτής της οργής στα αυτοκτονικά μονοπάτια του εκφυλισμού και της αναποτελεσματικότητας. Όσο για όλους εκείνους που κατέχουν (ή ισχυρίζονται ότι κατέχουν) την εξεγερσιακή «τεχνογνωσία», και δε φροντίζουν να την «παντρέψουν» με την οργή ενός κατάφωρα προδομένου λαού προκειμένου να ανατρέψει παραδειγματικά τους δυνάστες του και να πάρει στα χέρια του τις τύχες του τόπου, η κρίση της ιστορίας δε θα είναι καθόλου επιεικής μακροπρόθεσμα.
    Τα προσωρινά πολιτικά οφέλη εύκολα εξανεμίζονται και σπάνια κεφαλαιοποιούνται αν δεν συνειδητοποιεί κανείς πως στην τροποποιημένη ζωή που μας επεφύλαξαν, για να είσαι πρωτοπόρος χρειάζεται και να ξεβολευτείς από παγιωμένες συνήθειες χρόνων, και να τροποποιήσεις την πολιτική σου δράση ως προς τις μορφές, τη δυναμική, τη μαχητικότητα και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων…
    Το ίδιο το σύστημα έχει και τα μέσα και τους μηχανισμούς να αναγεννά τη δύναμή του μέσα από την ίδια του τη στάχτη…
    Κι αυτός ο λαός εκείνο που χρειάζεται, δεν είναι μονάχα ένα αποκούμπι για να του δίνει πολιτικές οδηγίες στη δυστυχία του, αλλά πολιτικό ηγέτη που θα εμπνεύσει και θα οργανώσει τον ξεσηκωμό του…
    Ο έχων ώτα ακούειν… ακουέτω... Με πορδές αυγά δε βάφονται!!!