Να μην ξεχνάμε όμως το διεθνές περιβάλλον ότι αρκετά χρόνια έχουμε επέλαση του καπιταλισμού και συγκεκριμένα του τορμποκαπηταλισμού.

Και τώρα ερχόμαστε στα δικά μας

1)        Η διόγκωση του Δημόσιου τομέα

2)        Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

3)        Οι αθρόοι διορισμοί στο Δημόσιο από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

4)        Ο συνδικαλισμός που πάντα αγωνιζόταν για το κλάδο που εκπροσωπούσε (βλέπε Πιπεριάδες, Φωτόπουλους, Μπούτας)

5)        Η ταύτιση του κόμματος με το κράτος και τανάπαλιν.

Τώρα να πούμε δυο λόγια για τα κόμματα.

Η ΝΔ ψάχνει για την ταυτότητά της και τον ιδεολογικό μανδύα που δεν έχει. Ο «Βασιλιάς είναι γυμνός» αναφέρεται συνήθως στον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Δυστυχώς τα κόμματα στην Ελλάδα είναι προσωποπαγεί και όχι αρχών.

Το ΠΑΣΟΚ τώρα πώς να το πω, από μεγάλο κόμμα κατάντησε υπόλοιπο διαίρεσης δεκαδικού δια ακεραίου.

Το ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, δημοσιογράφου και εστιάτορα. Ο Σόϊμπλε το ίδρυσε και πληρώνει ο Μπόμπολας.

Το ΚΚΕ δυστυχώς είναι σε άλλους καιρούς πχ Λένιν – Λέβις, Λακόστ και ρολόι ROLEX ο σύντροφος Κουτσούμπας. Πώληση του 902 TV και του Γερμανού και παντελόνιασμα του χρήματος δυστυχώς είναι κρυπτοκαπιταλιστές.

Η ΧΑ έχουν μπλέξει το μπραβιλίκι με την πολιτική.

Οι λεβέντες του Λεβέντη τόσα χρόνια τα έλεγαν αλλά το σύστημα τον χλεύαζε. Τώρα το σύστημα τον χρειάζεται ή σαν κυματοθραύστη ή σαν τσόντα σωτηρίας του πολιτικού συστήματος.

ΣΥΡΙΖΑ το νέο σπίτι των ΠΑΣΟΚΩΝ, οι συριζοπασόκοι είναι το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ οι ευνοημένοι, οι συνδικαλιστές Λαφαζαν άκαμπτος κομμουνιστής παλαιοκομματικός που ζει σε άλλους καιρούς.

Τα υπόλοιπα κρουπόσκουλα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ μλ-λμ κουβέντα για το τίποτα.

Δυστυχώς χρειαζόμαστε άλλο πολιτικό κόσμο. Δηλαδή πολιτικούς που θα εφαρμόζουν πολιτική για τους πολλούς και όχι πολιτική για τους λίγους. Πολιτικούς να μη δημιουργούν οικονομικά ισχυρούς πολιτικούς φίλους.

Νεα οικονομικά τζάκια. Το μεγάλο και επικυνδινο είναι ότι οι βοριοευρωπαίοι θέλουν να ομογενοποιήσουν τους λαούς της Ευρώπης, δηλαδή να είναι όλοι οι λαοί όμοιοι. Δεν δέχονται την διαφορετικότητα του κάθε λαού, σαν τα ανθρωπάκια του Γαΐτη (ανθρωπάκια όμοια εξωτερικά και εσωτερικά). Τι πλήξη όλο αυτό το καλό πολιτισμική ομογενοποίηση.

Υπάρχει ελπίδα όμως, όπως νομίζω, αυτό που έγινε το 1821. λίγοι τρελοί ξεσηκώθηκαν ενάντια στο σύστημα και τα κατάφεραν.

ΥΓ. κάτι που ξέχασα, όχι σκόπιμα.

Α) τοπική αυτοδιοίκηση με αξιοπρέπεια και φαντασία

Β) Να απαλλαγούμε τέλος από τους κοτζαμπάσηδες των κομμάτων. Χρειάζεται υπέρβαση.

Τέλος οι αγράμματοι όπως οι Κολοκοτρώνης και Μακρυγιάννης καλά τα λέγανε: Οι ηγέτες γεννιούνται και δεν κατασκευάζονται.