ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
  •  




     

    Το χρέος το 1944
    Ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Δερτιλής είχε παρουσιάσει το 1964 μια μελέτη για τη λεηλασία των ελληνικών ταμείων στην κατοχή, με τον τίτλο «Αριθμοί και κείμενα των εξόδων κατοχής και η αξίωσις της Ελλάδος». Είχε υπολογίσει ότι το κατώτερο όριο των δαπανών κατοχής ανερχόταν σε 13.194.864 χρυσές λίρες (στην έρευνα των πρακτικών της δίκης των δοσίλογων είχαμε υπολογίσει τα ποσά σε 12.798.000 έως 13.328.000 χρυσές λίρες, άρα η έρευνά μας επιβεβαιώνεται). Τα 9.717.991 ήταν για λογαριασμό του γερμανικού στρατού κατοχής, τα 3.475.796 του ιταλικού και 1.077 χρυσές λίρες για τον αλβανικό που συμμετείχε στην πρώτη φάση των επιχειρήσεων μαζί με τον ιταλικό. Φυσικά τα ποσά εκταμιεύονταν όλα από τους Γερμανούς και για λογαριασμό του ιταλικού ή του αλβανικού στρατού, στους οποίους χρεώνονταν. Παράλληλα, ο Δερτιλής μετέτρεψε σε γερμανικά μάρκα το όλο ποσό (με ισοτιμία, 20 μάρκα ανά χρυσή λίρα) αναβιβάζοντας το χρέος του 1944 στα 263.897.280 μάρκα. Απ’ αυτά πληρώθηκαν 955.319 λίρες από τους Ιταλούς, δηλαδή 19,1 εκατομμύρια μάρκα. Άρα στην Ελλάδα η οφειλή μόνο από τα έξοδα κατοχής υπολογίστηκε σε 245 εκατομμύρια μάρκα, ποσό φυσικά πολλαπλάσιο σήμερα, όχι μόνο λόγω των πληθωριστικών αναγκών μετά από 68 χρόνια, αλλά και λόγω των τόκων που πρέπει να υπολογιστούν από τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα κι άρχισαν οι εκταμιεύσεις από την Τράπεζα της Ελλάδος.
    Φυσικά σε αυτά τα ποσά δεν συνυπολογίζονται όλες οι άλλες λεηλασίες και καταστροφές, δηλαδή οι κλοπές των προϊόντων, η καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας υποδομής, των περιουσιών των Ελλήνων. Και πρώτα απ’ όλα ο αφανισμός ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού, που δεν «εξοφλείται»…

    Κατάστασις Καταβολής δραχμών -χρυσών λιρών, τής Ελλάδος πρός τούς Γερμανούς , από τόν Απρίλιο τού 1941 έως τόν Οκτώβριο τού 1944 

    Η λεηλασία σε αριθμούς


    ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΙΣΤΟΜΟ

    Πιο συγκεκριμένα, η λεηλασία των Γερμανών σε αριθμούς, όπως είχαν προκύψει από τα πρακτικά της δίκης το 1945, είχε ως εξής:
    -Από τις καταθέσεις εμφανίστηκε ότι από τα ταμεία της Τράπεζας της Ελλάδος εισέπραξαν ποσά από 7.350.000- 7.888.000 χρυσές λίρες, για το κατοχικό δάνειο. Το δικαστήριο, έχοντας στη διάθεσή του και άλλες αποδείξεις, στην απόφασή του δέχτηκε ότι το ποσό έφτανε τα 9.097.000 χρυσών λιρών.
    -Για την κατασκευή διαφόρων έργων διευκόλυνσης των ναζιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές επιχειρήσεων επιβάρυναν τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό με 2.500.000 χρυσές λίρες.
    -Από τα ταμεία των δήμων και άλλων υπηρεσιών του δημοσίου πήραν τεράστια, αλλά απροσδιόριστα ποσά.
    -Από τα χρήματα λειτουργίας του κράτους, που ήταν 6.000.000 χρυσές λίρες για όλη την περίοδο της κατοχής, οι Γερμανοί πήραν τα 2.000.000 για δικές τους ανάγκες…
    -Επέβαλαν στην Ελλάδα να πληρώνει έξοδα στρατού κατοχής 110 δραχμές ανά κάτοικο, ενώ στη Γαλλία, χώρα πολύ μεγαλύτερη και πλουσιότερη, επέβαλαν 7 φράγκα (70 δραχμές)
    -Η Ελλάδα πλήρωνε όχι μόνο για τον κατοχικό στρατό 40.000 ανδρών, αλλά για 1,5 εκατομμύριο άνδρες, στην ουσία για όλες τις επιχειρήσεις των Γερμανών στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρειο Αφρική.
    -Επιβλήθηκε στη χώρα να συνεισφέρει ακόμη και για το… “Φρούριο της Ευρώπης” που φιλοδοξούσε να χτίσει ο Χίτλερ.
    -Από την ελεύθερη ζώνη του λιμανιού του Πειραιά πήραν εμπορεύματα αξίας 800.000 χρυσών λιρών και από τις Γενικές Αποθήκες άλλα είδη 148.000 χρυσών λιρών.
    -Απέκλεισαν την ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις απ’ τις αγορές του εξωτερικού, καθώς ακύρωσαν την αξία της δραχμής και αντικατέστησαν το νόμισμα με το κατοχικό μάρκο (το εκτύπωναν σε δύο φορτηγά στην Κηφισιά!) το οποίο είχε “αξία” μόνο εντός της χώρας.
    -Λεηλάτησαν το τελωνείο του Πειραιά και πήραν όλα τα προς εκτελωνισμό είδη, τα οποία στη συνέχεια οι αξιωματικοί τους πώλησαν στο εξωτερικό και εισέπραξαν τα χρήματα.
    -Κατέσχεσαν καπνά 120.200.000 κιλών αξίας 19 δισεκατομμυρίων προπολεμικών δραχμών. Τα οποία “αποπλήρωσαν” με ελάχιστα ποσά σε κατοχικές δραχμές, άνευ αξίας.
    -Από το κλήριγκ (διακρατικές ελληνογερμανικές συναλλαγές από την προπολεμική περίοδο, με ανταλλαγή προϊόντων) η Γερμανία χρωστούσε στην Ελλάδα 150 εκατομμύρια γνήσια μάρκα. Η “εξόφληση” έγινε με …κάρβουνο αξίας 150 εκατ. μάρκων, το οποίο, ούτως ή άλλως, χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί στα τρένα για τις μετακινήσεις του στρατού τους!
    -Επίσης, με το κλήριγκ διατίμησαν τα ελληνικά προϊόντα και υποτίμησαν τα γερμανικά και χρέωσαν την Ελλάδα με…13 εκατομμύρια χρυσές λίρες, όσο δηλαδή τα χρήματα που άρπαξαν από τα ελληνικά ταμεία!
    -Δέσμευσαν όλη την αγροτική παραγωγή της Ελλάδας για όλη την περίοδο της κατοχής και εμπορεύτηκαν οι ίδιοι τα προϊόντα, είστε στη μαύρη αγορά, είτε για εξαγωγές.
    -Ενίσχυσαν και με δικούς τους ανθρώπους πρωταγωνίστησαν στο λαθρεμπόριο και τη μαύρη αγορά. Σε μια περίπτωση “εμπορεύτηκαν” 1 εκατομμύριο σπίρτα του ελληνικού μονοπωλίου. Ενώ έπαιρναν διαρκώς αλάτι από τις αλυκές και το έριχναν στη μαύρη αγορά, αποκλείοντας έτσι το νόμιμο εμπόριο και μηδενίζοντας τα κρατικά έσοδα και τη φορολογία απ’ αυτές τις δραστηριότητες.
    -Όρισαν αποκλειστικά δύο γερμανικές εταιρείες για το εξαγωγικό εμπόριο, οι οποίες εκτός, των κερδών τους, θησαύρισαν εισπράττοντας εισφορές επί των τιμών, που έφταναν μέχρι το 300%!
    - Έκλεψαν και μετέφεραν στη Γερμανία τεράστιες ποσότητες κερμάτων δραχμών. Κατατέθηκε ότι σε πρώτη φάση φόρτωσαν 10-11 βαγόνια τρένου με ελληνικά κέρματα, βάρους 28 εκατομμυρίων κιλών. Πήραν επίσης 53 εκατομμύρια κιλά νικελένιων κερμάτων και πολλά εκατομμύρια κερμάτων, με άλλες ευκαιρίες! Οι Ναζί χρησιμοποίησαν τα κέρματα ως πρώτη ύλη για την παραγωγή δικού τους νομίσματος.


    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΏ:

    ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ , ΚΑΙ Η ΑΞΙΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
    https://books.google.gr/books?id=EYQpx8_dXpYC&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false









    Έτρωγαν χρήματα και ζητούσαν νέους φόρους!

    κατοχη γερμανοι 1940

    Η λεηλασία της ελληνικής οικονομίας την περίοδο 1941-44 μοιάζει πολύ με τη σημερινή εποχή. Οι Γερμανοί κατακτητές έφτασαν στο σημείο να «δανείζονται» (στην πραγματικότητα να κλέβουν, αφού ουδέποτε επέστρεψαν τα χρήματα, πέραν ενός μικρού ποσού, παρά τις συμφωνίες) σχεδόν το σύνολο του κυκλοφορούντος στην Ελλάδα νομίσματος προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες διαβίωσης και διατροφής του στρατού τους, καθώς και τις πολεμικές εκστρατείες τους όχι μόνο στη χώρα αλλά στην ευρύτερη περιοχή. Στην κυριολεξία ήλθε περίοδος που δεν υπήρχε καθόλου ρευστό να λειτουργήσει η χώρα! Κι όμως, όταν η κατάσταση αυτή παρουσιαζόταν στον Χίτλερ και τους επιτελείς του, η απάντηση ήταν: «βάλτε φόρους στους Έλληνες, η Ελλάδα οφείλει να λύσει το δημοσιονομικό της πρόβλημα»! Έκλεβαν, σπαταλούσαν από το φτωχό ταμείο και φόρτωναν στον υπόδουλο Έλληνα το πρόβλημα! Πόσα από το σήμερα θυμίζει αυτή η στάση;
    Η κατάσταση έφτασε σε τέτοια αδιέξοδα ώστε η Ελλάδα βρήκε έναν απρόσμενο «σύμμαχο». Ο ίδιος ο Μουσολίνι υποστήριξε τη χώρα και ζήτησε από τον Χίτλερ να σταματήσει να σπαταλά τόσα στην Ελλάδα! Φυσικά ο Μουσολίνι είχε τους δικούς του λόγους, καθώς, όπως είχε συμφωνήσει με τον Χίτλερ, η Ελλάδα θα ανήκε στο δικό του μερίδιο «μετά τη νίκη» των ναζιστικών δυνάμεων...