Από τους: Ραβιόλου Μαρία 
                  Μακρή Μαρία
                  Καράβολα Σοφία
                  Ραβιόλου Ιωάννα


Τα χρόνια ως μαθητής περνάνε γρήγορα… έτσι δε λέτε εσείς που έχετε τελειώσει το σχολείο, τις σπουδές, το στρατό… οι λίγο μεγαλύτεροι…οι πολύ μεγαλύτεροι… οι γονείς ;
Από τα μαθητικά χρόνια μένουν οι αναμνήσεις … αναμνήσεις γεμάτες ξενοιασιά, χαρά , μόρφωση , γνώση…
Από το Δεύτερο δημοτικό σχολείο όλων εμάς που ήμασταν μαθητές εκεί μένει η ανάμνηση της πρώτης φοράς στο δημοτικό ως «πρωτάκια» , η ανάμνηση της πρώτης σχολικής τσάντας, η ανάμνηση του δάσκαλου που μας παρατηρούσε να μεγαλώνουμε και πάλευε για την καλύτερη εξέλιξή μας… η ανάμνηση του ατελείωτου παιχνιδιού στο δρόμο…

Η ανάμνηση της υπόσχεσης…

Μιας υπόσχεσης που δεν είδε κανείς να πραγματοποιείται…
Της υπόσχεσης ότι θα σταματήσουμε να παίζουμε στο δρόμο… της υπόσχεσης οτι θα είμαστε ασφαλής στα διαλέιμματα… της υπόσχεσης ότι οι τάξεις μας θα είναι καλύτερες...., της υπόσχεσης ότι οι επόμενοι θα απολαύσουν τη μαγεία της γνώσης σε καλύτερες συνθήκες…

Με αυτήν την υπόσχεση εμείς πήγαμε Γυμνάσιο… τα παιδιά των περισσοτέρων από εσάς που μας διαβάζετε Λύκειο, Πανεπιστήμιο και πολλοί απο εσάς τους μαθητές του 2ου Δημοτικού σχολείου , διαβάζετε το άρθρο μας στη δουλειά σας…

Θα δώσετε την ευκαιρία σε αυτούς που τώρα θα γίνουν μαθητές δημοτικού να έχουν καλύτερες αναμνήσεις…

ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ;