Έναρξη λειτουργίας Συμβουλευτικού Γραφείου Διατροφής στο Γενικό Νοσοκομείο Καρύστου -  Μαξ Κάιζερ : Τις ελληνικές κυβερνήσεις τις διορίζουν τραπεζίτες. - 
 
Εθνική συνεννόηση ή παρανόηση; Γράφει ο Άγγελος Μιχ. Μπαγιάτης

  •  

    Γράφει ο Άγγελος Μιχ. Μπαγιάτης 
    Φοιτητής Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ
    Ζούμε ακριβώς σε μία εποχή που η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής και της καθημερινότητάς μας.Άνθρωποι κάθε ηλικίας παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο χάνουν την αισιοδοξία τους και την οποιαδήποτε διάθεση δημιουργίας.Αν και ακούγεται σκληρό,τα τελευταία χρόνια όλοι μας δεν έχουμε αγανακτήσει μόνο λόγω των σκληρών μέτρων και της δημοσιονομικής προσαρμογής,αλλά και λόγω της έλλειψης σταθερότητας και πολιτικού πολιτισμού.

    Η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει αντιληφθεί ότι η πηγή του κακού είναι η πολιτική κρίση και η έλλειψη αξιών.Τα παραδείγματα δυστυχώς είναι πολλά σε όποιο τομέα της ζωής μας κι αν κοιτάξουμε.Και τούτο όχι τόσο λόγω έλλειψης παιδείας ή ωριμότητας της κοινωνίας όπως νομίζουν κάποιοι,αλλά κυρίως λόγω λάθος προτεραιοτήτων και παραδειγμάτων του πολιτικού κόσμου της χώρας μας.
         
    Νομίζω πως το κομμάτι που πρέπει να μας προβληματίσει το δεδομένο διάστημα περισσότερο από όλα, είναι η έλλειψη εθνικής συνεννόησης και συνεργασίας σε μείζονα εθνικά ζητήματα ή σε θέματα που άπτονται στη βασική λειτουργία του κράτους.Πιο συγκεκριμένα,τυπικές συναντήσεις πολιτικών αρχηγών -κατόπιν εορτής- ή παρασκηνιακές ζυμώσεις μεταξύ των κομμάτων δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να συμβάλλουν στην επίλυση ή έστω στη βελτίωση βασικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας.Τέτοιες πολιτικές πρωτοβουλίες έχουν στόχο την επικοινωνιακή ενδυνάμωση και ίσως την εξασφάλιση πολιτικών συμμαχιών για την κοινοβουλευτική σταθεροποίηση της κυβέρνησης,και όχι για τον ουσιαστικό διάλογο που μπορεί φέρει αποτελέσματα.Και όταν αναφερόμαστε σε εθνικό διάλογο εννοούμε την ανταλλαγή απόψεων,την εύρυθμη λειτουργία του κοινοβουλίου και τη συχνότερη επαφή των πολιτικών αρχηγών.Θα ήταν ουτοπικό ακόμη και να φανταστούμε κάτι παραπάνω,διότι υπάρχουν οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές.
         
    Φυσικά η πολιτική πόλωση και τα μικροπολιτικά παιχνίδια ωφελούν λίγο-πολύ όλες τις πολιτικές ομάδες που αρνούνται κατηγορηματικά να κοιτάξουν ρεαλιστικά τα προβλήματα και να προσπαθήσουν για ένα εθνικό σχέδιο δράσης ανά τομέα.Και αναρωτιέμαι εάν αυτό δεν αλλάξει ούτε στη σημερινή εποχή εν μέσω μνημονίων και εξωτερικών κινδύνων,τότε για πόσο διάστημα θα είμαστε αγκιστρωμένοι στην εξωτερική βοήθεια και διχασμένοι σα λαός;
        
    Η πατρίδα μας είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία και οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε και να την αναδείξουμε.Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια,έγιναν πεδίο δράσης του λαϊκισμού από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.Σημασία όμως έχει αν τώρα έχοντας μπροστά μας, ένα τριετές νέο σκληρό πρόγραμμα και νέο δάνειο,εξωτερικές εντάσεις και απειλές, την τρομοκρατία να απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και το προσφυγικό ζήτημα να παραμένει ένας γόρδιος δεσμός, μπορέσουμε να καταφέρουμε ένα μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης.Με αυτόν τον τρόπο,σε βάθος χρόνου,πέρα απο κόμματα και χρώματα,πέρα απο ιδεοληψίες και ιδεολογικές ταυτότητες ίσως καταφέρουμε να αντέξουμε και να αλλάξουμε επί της ουσίας. Γιατί εάν όχι τώρα,τότε ποτέ..